Stilaan komt ons Tsechië-avontuur dichterbij. De voorbije dag (of voor sommigen : dagen, weken …) hebben we onze koffers ingepakt. Bezorgde mama’s en papa’s hielpen ons om het nodige gerief in de koffer te proppen, en zussen en broers gingen op de koffer zitten om hem te kunnen sluiten.

Om 19.00 uur brengen we onze koffers naar school. De juffen zien de koffers met bezorgde ogen aan. Sommigen hebben een énorme koffer, misschien hebben ze stiekem ook hun mama of hun papa meegenomen?

We gaan opnieuw naar huis om de laatste nacht in ons eigen bed door te brengen.

Om 5.15 uur (onmenselijk vroeg!) verzamelen de juffen aan de school, samen met enkele bereidwillige ouders en kookouders.   Samen sleuren ze de koffers naar de bus. Oef, alles kan erin.

Dank aan iedereen die hielp met het laden van de bus!

Helaas werd Brent geveld door koorts, en kon hij niet mee met ons. Zijn papa haalt zijn valies terug af.

Rond 10 voor 6 verzamelen wij opnieuw aan de school. Sommigen onder ons hebben weinig geslapen, en hebben liggen piekeren over wat er allemaal zal gebeuren in Tsjechië. En de leerkrachten hopen stiekem dat we op de bus verder zullen uitrusten. We hebben wat langer gewacht op Alexie; haar mama had zich overslapen.
Ook Linda, Dirk, Miriam en Roger zullen met ons mee reizen. Tijdens ons verblijf zullen zij onze maaltijden bereiden.

Na enkele groepsfoto’s nemen we afscheid van onze mama, papa en broer en/of zus. Plots realiseren we ons dat we broer of zus toch wel meer zullen missen dan we gedacht hadden.

Na enkele foto’s stappen we een beetje zenuwachtig op de bus. Veel wuiven, kushandjes, …. en weg zijn we.

De heenreis verloopt ongelooflijk vlot: nergens file, en héle rustige leerlingen. Volgens onze leerkrachten verdienen we werkelijk een pluim voor ons voorbeeldige gedrag.

We hebben maar twee tussenstops nodig om tot in Revnice te geraken: eentje voor Frankfurt, en eentje aan de grens met Tsjechië. Hoe meer we vorderen, hoe mooier het landschap. Doorheen mooie koolzaadvelden en glooiende landschappen bereiken we onze bestemming.

Dank aan Jozef en Rudy , die ervoor gezorgd hebben dat we veilig en wel in Tsjechië geraakt zijn.

De laatste 200 m zeulen we met onze koffer het landweggetje door tot aan het kamphuis.
Gelukkig rijdt Filip met z’n Jeka-busje het schoolmateriaal tot aan het kamphuis!

Tijd voor de belangrijke zaken: huisjes worden toegewezen, koffers leeg gemaakt, en bedden opgemaakt.

Daarvan heeft iedereen wel honger gekregen. Tijd voor een snelle maaltijd, want het is al laat en de koks moeten improviseren. We eten kippensoep met pasta, brood, kaas en knack-worst.

En hier komt al een eerste verrassing: onze kookouders zijn bereid om elke dag de vaat te doen. We moeten dus niet helpen afdrogen.

Om 22.00 uur gaan de lichten uit en de deuren dicht. Tijd voor onze welverdiende nachtrust; want het was een lange dag.

We brengen onze eerste nacht op Tsjechische bodem door.

Wist je dat …

… het niet zo verstandig is om veel te snoepen als je lang op de bus moet zitten? (en dat heeft één van onze leerlingen aan den lijve ondervonden).

… je geld kan verdienen als je naar het toilet gaat in Duitsland? (bij sommige leerlingen kwam er evenveel, of meer geld uit de automaat dan wat ze erin staken.)

Klik hier voor de foto's

We hadden een hele goede nachtrust. De juffen zijn goedgezind want we zijn superstil geweest. De lucht is blauw en het zonnetje komt al piepen.

7.00 Wat een rust, wat een stilte! Alleen het fluiten van de vogeltjes en het kabbelen van de Berounka zorgen voor decibels.

7.30 Enkele kinderstemmen beginnen de rest te overheersen. Tijd om stilaan wakker te worden en nog even stil in de kamer een boekje te lezen of een spelletje te spelen.

8.00 Nu is het tijd voor iedereen. Ook de langslapers worden gewekt.

Iedereen komt in pyjama naar de eetzaal. Tijd voor een lekkere kom cornflakes, al dan niet aangevuld met melk.

Er staan nog veel andere lekkere dingen op de tafel: kaas, tomaten, sla, tonijn, ei, brood.
En dit voor ontbijt, hoor ik je dan denken?  
Neen, we hebben een energiebommetje nodig voor wat er vandaag op het programma staat. Ieder maakt dus zijn eigen broodje volgens smaak en goesting.

We doen onze kleren aan, doen onze stapschoenen aan, vullen onze rugzak … en dan zijn we klaar om aan onze grote uitdaging te beginnen.

We stappen vanop onze kampplaats richting dorp, vanwaar we onze bergtocht door het bos kunnen aanvangen.

Na veel bergop en bergaf, enkele mooie uitzichten en enkele tussenstops, bereiken we de mooie site Skalka. We genieten van het schitterende vergezicht en van het barokke kerkje, en zetten onze terugweg in. Nu beginnen sommige schoenen te knellen, raken drinkbussen leeg, vragen sommigen zich af wanneer het einde in zicht is …

Enfin, 15 km verder en zo’n 5 uur later zijn we moe, maar voldaan terug op onze kampplaats. De juffen zijn erg fier op ons.

Zalig douchen, even relaxen, en dan moeten we noodgedwongen proberen om de werking van een dweil en aftrekker onder de knie te krijgen.

Vervolgens genieten we onder een stralend lentezonnetje van onze tomatensoep, gevolgd door varkensgebraad met worteltjes en erwtjes en aardappelen, dit alles zorgvuldig bereid door onze huiskoks.

Na het avondeten is er terug even tijd om te ontspannen vooraleer we aan onze avondactiviteit beginnen.
Sommigen kiezen voor een matchke voetbal, anderen zoeken de rust van hun huisje even op, weer anderen slenteren wat rond en genieten van de laatste zonnestraaltjes.

Tijd voor de avondactiviteit: brieven en postkaarten schrijven, postzegels likken, enveloppen likken … na een tijdje hebben ze er genoeg van, en kan het echte werk beginnen: het maken van een eigen souvenir aan deze openluchtklassen in Tsjechië: een gebatikte T-shirt. Na wat gepruts lijken ze wel volwaardige knopenleggers te worden. Dit is immers essentieel om een eigen cachet aan hun T-shirt te geven.

Als we om 21.30 heel wat geeuwende gezichtjes zien, is het tijd om te gaan slapen.

Wist je dat …

… de zon hier vroeger opkomt ’s morgens, en ’s avonds ook vroeger ondergaat?

...  het weer hier vandaag veel beter was dan het weer in België?

...  we vandaag enkele eekhoorntjes zagen in het bos? 

… Seppe zijn adem goed rook na het innemen van antibiotica-siroop?

… Roger probeerde zijn gsm te leren zwemmen?

...  we hier een bever zagen op het kampterrein, en dat juf Lies dicht genoeg kon komen om er een foto van te nemen? 

Klik hier voor de foto's

Vannacht hebben we weer als roosjes geslapen. Als we gewekt worden, is het bewolkt. Jammer.

Vandaag staat er een heel avontuur op het programma: we gaan kanovaren! Na een stevig ontbijt doen we allemaal onze synthetische kledij aan. We duffelen ons warm in: broek, T-shirt, trui, regenjas.

Dan stappen we naar het station, waar de bus geparkeerd staat. Na een kwartiertje met de bus komen we aan in Srbsko. Daar zal onze kanotocht beginnen.

Om het allemaal veilig te laten verlopen, krijgen we allemaal een zwemvest. Na een vakkundige uitleg van de monitoren, vertaald uit het Engels door onze leerkrachten, kan het avontuur beginnen. Per twee worden we in een kano het water ingeduwd. Al gauw klinkt ‘oeh’ en ‘aah’ doorheen de vallei.

Op de brug staan Myriam en Linda, die foto’s nemen en ons uitzwaaien.

Het duurt eventjes om de techniek onder de knie te krijgen (bij de één al wat langer dan bij de ander), maar na een tijdje lukt het ons allemaal.

We genieten van schilderachtige landschappen. De rotsen, de bergen en de bossen naast de Berounka zijn wondermooi. Af en toe zien we zelfs een reiger.

Ondanks de regen, doen we het fantastisch (volgens onze leerkrachten, maar ook volgens de monitoren). We houden de moed erin, peddelen dapper verder, en moedigen elkaar aan.

Drie en een half uur later, na twee watervalletjes waar de monitoren iedereen afgeholpen hebben, zit onze tocht erop.

De bus brengt ons terug naar het kampterrein. Daar nemen we eerst een warme douche, en dan worden we in de watten gelegd door de kookouders. Zij verrassen ons met warme chocolademelk.

Gelukkig schijnt ondertussen alweer de zon, zodat we onze natte kledij te drogen kunnen hangen.

Als iedereen wat gerust heeft, begint het eerste deel van de avondactiviteit: ‘De slimste mens van Revnice’. We worden in acht groepen verdeeld. Het is een toffe kwis met verschillende vragenrondes en een proef-proef.

De kookouders zorgen ondertussen weer voor een heerlijke maaltijd: soep, kip, rijst en groenten. Als dessertje krijgen we een appel.

Na een half uurtje volgt het tweede deel van de kwis. Iedereen zet zijn beste beentje voor, en het is een spannende strijd. De punten liggen dicht bij elkaar.

Om 21.15: oogjes toe en vooral … snaveltjes dicht! Morgen volgt er een opnieuw een avontuur.

Wist je dat …

… er ons vanmorgen twee eenden kwamen begroeten op ons kampterrein?

… we hier links op het voetpad moeten stappen?

… we verschillende manieren gezien hebben om de Berounka af te varen: recht vooruit, slalommend, draaiend als een helikopterschroef. De ene manier al wat efficiënter dan de andere …

… de twee directies, ter veiligheid van de leerlingen, de diepte van het water gepeild hebben? 

… de bever ons ook vanavond kwam begroeten?

Klik hier voor de foto's

6.00       Daar gaat de wekker van de juffen.

6.30       Eerste check … de juffen kunnen een speld horen vallen. Ze horen alleen het kabbelende water en het gefluit van de vogels.

6.45       De juffen doen hun tweede ronde. Het stil getik wordt nu luid geroffel op de deuren. Wat is het moeilijk om sommigen onder ons wakker te krijgen!

7.00       De eerste nog slaperige gezichtjes komen de eetzaal binnen geslenterd. Al gauw fleuren die gezichtjes op bij het zien van al dat lekkers. Er is keuze in overvloed.

8.00       Na het maken van de lunch en het opruimen van de tafel maken we ons verder klaar want straks gaan we terug op avontuur.

8.30       Spannend … we gaan vandaag naar Praag!
Hoe gaan we daar naartoe? Wat zullen we daar doen? Wat zullen we daar zien? Wanneer kunnen we souvenirtjes kopen? Duizenden vragen vuren we af op de juffen.

9.30       Na een adembenemende treinrit doorheen het mooie Tsjechië komen we aan in Praag. Daar wachten we op Jana, onze gids die ons door Praag zal loodsen. We nemen de tram om tot in hartje Praag te geraken.
Onze uiteindelijke ontdekkingstocht begint aan de Praagse burcht. Dit is een geheel van paleizen en kerken waar de koningen hun residentie hadden. Daar kijken we een beetje verbaasd naar de wisseling van de wacht.

Na al het zien van al die pracht en praal hebben we honger gekregen. We genieten van onze lunch in één van de prachtig aangelegde stadstuinen! Daar zagen we ook een grote kooi met enkele oehoe’s, de grootste uilen ter wereld.

Daarna steken we de Moldau over via de Karelsbrug. Dit is één van de bekendste toeristenattracties van Praag. We mogen nog even een wens doen bij het beeld van de H. Johannes van Nepomucky, en dan duiken we het drukke centrum in. Daar zijn we net op tijd om de 12 apostelen (kleine, houten heiligenbeeldjes) boven de astronomische klok te zien verschijnen.

14.00    Na het afscheid van onze gids Jana, zoeken we de souvenirwinkels en het marktje op. Na een tijdje zijn de meesten tevreden met de verkregen buit, en zetten we onze wandeling verder naar het hoofdstation van Praag.

16.00     Bye, bye, Praag! Je was schitterend, prachtig, te mooi voor woorden!
We nemen de trein terug.

17.00     Tijd om wat te ontspannen na deze drukke dag.

18.00     Onze kookouders zorgden alweer voor een lekkere maaltijd: kippensoep, biefstuk en groentenmacedoine.

20.00     Juf Lies en juf Lien hebben nog een uitdaging van jewelste in petto: de marshmallow-challenge. Welk groepje maakt de hoogste toren met spaghetti, tape en marshmallows?

20.30    We hebben de keuze: al rustig gaan slapen, of nog even wat gezelschapsspelletjes spelen.

Wist je dat …

… dat de treinen hier rechts rijden? 

...  dat de treinen hier écht klokvast rijden? 

...  er heel wat films in Praag werden opgenomen? (Mission Impossible 1 en 4, Amadeüs, …)

… er ook witte pauwen bestaan?

Klik hier voor de foto's

We zijn halfweg in deze openluchtklassen! Deze morgen zijn we terug heel vroeg uit de veren. Het is bewolkt vandaag, maar gelukkig geen regen.

Terwijl wij ons aankleden zorgen de kookouders voor het ontbijt. Een lekker stukje stokbrood met eieren en spek, lekkerder kan het niet! Na het vullen van onze buiken maken we ook ons lunchpakket. We trekken er namelijk op uit vandaag. De juffen verrassen ons met een overvol programma.

We vertrekken ’s morgens met de bus naar het kasteel Karlstejn. Vanop de parking is helaas in de verste verte nog geen kasteel te zien. We wagen ons aan een stevige klim en al gauw zien we het prachtige bouwwerk voor ons oprijzen.

We worden opgewacht door een Engelstalige gids die ons enthousiast vertelt over het leven van Karel IV. We kunnen ons levendig voorstellen hoe ze hier leefden in de voorbije eeuwen.
Het Engels is voor de meesten geen probleem en wordt als het wat moeilijk is vakkundig vertaald door één van ons.

Nog onder de indruk van het prachtige kasteel eten we onze picknick op en rijden we verder richting Nizbor, naar de glasfabriek van de familie Rückl.

Daar krijgen we eerst een beetje uitleg over de geschiedenis van deze fabriek. De gids Erica vertelt ons ook welke grondstoffen nodig zijn om kristal te blazen.

Daarna kunnen we een kijkje gaan nemen in de fabriek. We zien een 8-tal mensen glas blazen. Niet te geloven hoe arbeidsintensief dit wel is!

Vervolgens krijgen we de werkplaats te zien waar men de vazen en glazen d.m.v. een slijpschijf omtovert tot ware kunstwerkjes. Dit is echt teamwerk: ieder doet een deeltje van de versiering.

Ons programma is nog niet ten einde. Rudy, onze buschauffeur, brengt ons naar de grotten van Koneprusy. We wanen ons terug in de tijd van de valsemunters. We leren over stalactieten en stalagmieten, over zuilen en orgelpijpen en nog veel meer.

Als we met de bus terugrijden, begint het te regenen. Gelukkig hadden we vandaag, tijdens de activiteiten, alweer een droge dag.

Eens terug op de kamer verwennen we ons met een warme douche, lezen we onze post, vegen of dweilen we onze kamer eens, helpen enkelen van ons de kookouders, of nemen we een rustmomentje.

Van zo’n dagtrip krijgen we reuzehonger. Linda, Miriam, Roger en Dirk verwennen ons met hun specialiteit: spaghetti!

Na het avondeten zingen we enthousiast enkele liederen. Stilletjes aan worden onze wangetjes rood en onze oogjes zwaar. Moe maar voldaan trekken we richting ons huisje.

Tot morgen … voor een nieuwe avontuurlijke dag in Tsjechië!

Wist je dat …

… onze kinderen na het bezoek aan de glasfabriek allemaal een gratis souvenirtje kregen?

… de juffen dit om begrijpelijke redenen dit nog even zelf zullen bijhouden?

… ook moeilijke eters de spaghetti van de kookouders lusten? (Spaghetti van chef-kok Dirk)

… de meisjes en jongens na een vermoeiende dag nog uit volle borst mee zongen?

Klik hier voor de foto's

7 uur. Iedereen heeft geslapen als een roosje. Om kwart over 7 zijn we klaar voor alweer een lekker ontbijt.

Juf Marleen bespreekt de dagindeling.   Deze dag is aan de ‘durvers’ (en dat zijn we allemaal, elk op onze eigen manier!) Ja, ja, een voormiddag touwenparcours! Dit is een soort parcours tussen de palen waarbij je via touwen, kabels, ladders en hangbruggen als een echte Tarzan (of Jane) naar omhoog klimt, en dan van de ene paal naar de andere klimt, klautert ….

Drie monitoren staan ons al op te wachten. Als opwarmertje doen we een spelletje.

Groep 1 gaat eerst even op een laag parcours oefenen.

We krijgen allemaal een soort gordel om het middel. Deze moeten we goed bevestigen. Iedereen luistert aandachtig naar de uitleg, want waarvoor dienen die 2 musketons (haken) en een soort klein emmertje?
We verdelen ons in groepjes van 3: een klimmer, iemand die zekert, en een backup.

Eerst maken we om de beurt een kleine testronde. We klimmen op een schuine wand aan een soort huisje. De monitor verwittigt ons: op deze test moeten we 10 op 10 halen. Anders mogen we niet op het hoge parcours. Gelukkig slaagt iedereen.

En dan vliegen we er letterlijk en figuurlijk in. Hier worden grenzen verlegd en geschiedenis geschreven. We zijn zeer geconcentreerd, want alle handelingen moeten om veiligheidsredenen volgens het boekje. Ieder kiest een klimpaal en we klimmen, klauteren en zekeren.

Nadat iedereen op zijn of haar niveau een parcours heeft afgelegd, is het tijd om te picknicken.

Daarna maken we een wandeling van een kwartiertje en dan komt de laatste verrassing van deze openluchtklassen: we gaan rodelen! Remmen voor de bochten, glijden en gas geven op de rechte stukken … zalig!

Omdat alles goed verlopen is tijdens deze openluchtklassen, trakteren de juffen ons op een ijsje. Dat is genieten. We smullen er dan ook op los, en bij sommigen is dit duidelijk zichtbaar.

De bus brengt ons terug naar het kampterrein. Daar nemen we allemaal een douche. En dan begint het opruimen: alles in de koffer proppen, en ons huisje beginnen poetsen (douche, kast, …)

We kunnen alweer genieten van een lekkere avondmaaltijd: tomatensoep met balletjes, kalkoengebraad, en groenten.
Als dessert is er vandaag een verrassing. De kookouders hebben voor heerlijke pannenkoeken gezorgd.

Deze dag, en ook onze openluchtklassen, sluiten we af met een feestavond.

De leerlingen hebben een nummertje voorbereid. Zo kunnen we genieten van knappe solo’s, toneeltjes, en goocheltrucs.

Vervolgens is het tijd om de mensen die zorgden voor dit geweldig avontuur, te danken.

Tot slot volgt er nog een fuif, en krijgen we frisdrank en chips.

Velen vinden het jammer dat we afscheid moeten nemen van Revnice. Het is veel te snel voorbij gegaan…

Wist je dat …

… sommigen onder ons zich Superman of Mega Mindy waanden toen ze in het touwenparcours naar beneden kwamen?

… we vandaag onze eerste ‘gekwetste’ leerlingen hadden:
1. de hand zat vast in een musketon (tijdens het zekeren)
2. uitgegleden op het terras, en met het hoofd tegen een tafel.
Met wat ijs waren beide ‘kwetsuren’ gelukkig snel opgelost.

… veel van onze leerlingen de kookouders geholpen hebben met het afdrogen van de vaat?

… Thimo goed overweg kan met trekker en dweil?

Klik hier voor de foto's

We worden gewekt om 6.00 uur. We maken onze koffers. Sommigen roepen de hulp in van de leerkrachten om op de koffer te gaan zitten, om hem toch dicht te krijgen. Anderen beslissen om een aantal zaken los mee te nemen.

Nu krijgen we ons laatste ontbijt op Tsjechische bodem. We maken ook ons lunchpakket klaar.

Een laatste keer wordt de kamer gecontroleerd : de kastjes, de vloer, de bedden.  
We poetsen ons huisje verder: de lavabo, de wc, de matras …. Gelukkig krijgen we voor het dweilen hulp van enkele juffen en Thimo. De leerkrachten en kookouders poetsen ook de eetzaal, de keuken … , en zorgen er zo voor dat ook de volgende groep in een nette kampplaats kan aankomen.

We brengen onze koffers naar de bus. Rudy staat al klaar, en zorgt ervoor dat alles een plaatsje krijgt.

Na een foto en een laatste afscheidsgroet aan ons kamphuis ‘Leto’, aan Revnice en aan de Berounka, stappen we op de bus. We vertrekken om 9 uur.

De terugreis verloopt heel vlot. Er is weinig verkeer, en de leerkrachten vinden dat we heel rustig zijn.

’s Middags en in de vooravond houdt de buschauffeur een pauze. Dan eten we ons lunchpakket op.

Rond 18 uur wordt Rudy afgelost door zijn collega. Hij zal het laatste deel van de reis verzorgen.

We kijken ernaar uit om mama en papa, broers en zussen terug te zien.  

Iets na 21 uur rijden we het Kerkplein in Oetingen op. Tijd voor dikke knuffels. Ieder begint alvast te vertellen hoe keitof en fantastisch het in Tsjechië wel was.

De volgende dagen zullen onze familieleden kunnen genieten van al onze verhalen …

Wist je dat …

… onze leerkrachten heel veel lof kregen over ons?

* door de monitoren van het kanovaren: we zijn gedisciplineerd, sterk (fysisch, maar vooral mentaal) en doorzetters, zodat we deze toch niet zo gemakkelijke tocht in de regen tot een goed einde konden brengen.

* door toeristen in Praag: we zijn rustig, vriendelijk en beleefd.

* door de gidsen in Praag, Karlstejn en de glasfabriek: we zijn rustig, volgen goed en zijn erg geïnteresseerd.

* door de monitoren van het touwenparcours: we zijn aandachtig, volgen de instructies goed op, en doen ons best.

* door de kookouders: we zijn braaf, rustig, heel zelfstandig en goede helpers.

* door Filip, Jeka-verantwoordelijke: we hebben alles netjes achter gelaten, en goed gepoetst.

Onze juffen sluiten zich hier eensgezind bij aan, en zijn uiteraard fier over de gekregen complimentjes.

Klik hier voor de foto's

Dank aan …

… Rudy, die ons veilig en goedgehumeurd naar Revnice bracht, en ook in Tsjechië zorgde voor veilige ritten. 

… de chauffeurs, die het eerste en het laatste deel van de busreis veilig verzorgden.

… alle ouders en familieleden die het in- en uitladen vlot liepen verlopen.

… de ouders die ervoor zorgden dan het schoolmateriaal van de bus naar school gebracht werd.

… Filip, de Jeka-verantwoordelijke ter plaatse, voor het vervoeren van het schoolmateriaal.  

… Filip, voor een vlekkeloze organisatie van de  activiteiten en uitstappen: het maken van de nodige reservaties, het geven van tips, voor het brengen van de benodigdheden voor de maaltijden, en voor kleine herstellingswerkjes.

… de kookouders Linda, Dirk, Miriam en Roger voor het bereiden en opdienen van het heerlijke en gezonde eten, en voor het uitvoeren van andere nodige klusjes.

… de kookouders voor de ondersteuning die ze boden bij activiteiten: tafels dekken, de vaat doen, foto’s nemen, …

… de juffen, voor hun tomeloze inzet bij het organiseren en begeleiden van de activiteiten, voor de troostende woorden bij onze verdrietjes, voor het oplossen van kleine en minder kleine probleempjes.

… allen (leerlingen en begeleiders) voor hun enthousiaste deelname aan deze onvergetelijke openluchtklassen, en voor hun bijdrage aan de goede sfeer.